Ο Κυνηγός της Αγωνίας....

Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1939 στη Νέα Υόρκη, γόνος μεσοαστικής οικογένειας με καταβολές ιταλικές και ταπεραμέντο τέτοιας υφής, ο πατέρας του ήταν εκδότης μουσικών έργων και η μητέρα του στυλίστρια και όπως ήταν φυσικό η μεσοαστική και ελλιτίστικη αισθητική ήταν από τα παιδικά του χρόνια βάση για τη δημιουργία του, την οποία γωρίσαμε πολύ νωρίς.

Τεράστιος σκηνοθέτης Το 1974 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία με τίτλο «Η Μεγάλη ληστεία της Μοντάνα» («Thunderbolt and Lightfoot»), με πρωταγωνιστές τον Τζεφ Μπρίτζες και τον Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος έκανε και την παραγωγή της ταινίας.

Η μεγάλη του επιτυχία όμως ήλθε το 1978 "αντι" πολεμικό δράμα «Ο Ελαφοκυνηγός» («The Deer Hunter»), με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κρίστοφερ Γουόκεν, Τζον Σάβατζ και Μέριλ Στριπ. 

Η ταινία κατά πολλούς και λανθασμένα χαρακτηρίστηκε ως υπερπατριωτική εμπεριέχοντας αντι Βιετναμέζικο μένος, όμως κάτι τέτοιο αποδείχτηκε αργότερα ότι δεν ίσχυε. 

Στην ταινία αυτή η φρίκη του πολέμου του Βιετνάμ ήταν στα όρια του υπερεαλισμού. Η ιστορία των τριών φίλων, που καλούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους στον αμερικανικό στρατό και αποστέλλονται στο μέτωπο του Βιετναμ όπου θα εκτυλιχθούν σκηνές ωμής βίας που κάνουν τους αμερικανούν να τα χάνουν.

 Η ταινία πήρε πέντε Όσκαρ, μεταξύ αυτών και  της σκηνοθεσίας για τον Μάικλ Τσιμίνο.

«Η Πύλη της Δύσεως» («Heaven's Gate»), ήταν η επόμενη ταινία του που κατά πολλού θεωρείται και η "μεγαλύτερη αποτυχία του". Η ταινία πήγε άπατη λόγω του πολέμου που δέχτηκε από πληρωμένους κονδυλοφόρους που τον μέμφονταν γιατί επέλεξε να τελειώσει τα παραμύθια για τους "καλούς επικυρίαρχους" με αποτέλεσμα να είναι ουσιαστικά και το κύκνειο άσμα του. Κατ' εμάς είναι η ίσως καλύτερη ταινία του από άποψη περιεχομένου, μιας και που παρουσιάζει την κατάκτηση της Δύσης μια σκληρή ταξική αναμέτρηση όπου ο μύθος των πιονιέρων, έρχονταν στην πραγματική του διάσταση.

Ακολούθησαν το 1985 η  «Χρονιά του Δράκου» («Year of the Dragon») με θέμα την κινεζική μαφία, όπου για μια ακόμη φορά τον κατηγόρησαν για επιλεκτικό ρατσισμό, «Ο Σικελός» («The Sicilian», 1987), οι «Ώρες Αγωνίας» («Desperate Hours», 1990) και το πραγματικό'κύκνειο άσμα του η ταινία «The Sunchaser» («Ο Κυνηγός του Ήλιου»).

Ο Κατά πολλούς "αηθής", ναρικισιστής και  και ελιτιστής Τσιμίνο άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 του Ιούλη του 2016 στο σπίτι του το Μπεβερλι Χιλς, αφήνοντας, ένα μικρό αλλά πολύ σημαντικό έργο που φυσικά κανείς απ' αυτούς που τον αποτελείωσαν απ' το χώρο να μην έχει εντρυφήσει πραγματικά στο έργο του, ήταν ο κυνηγός της αγωνιώδους προσπαθειας του να αποκαλύψει αλήθειες και ψέμματα που πονάνε καταλήγοντας σε κυνηγό των δράκων και του ήλιου του σινεμά.

.