Οι τίτλοι τέλους έπεσαν τόσο απροσδόκητα..."σαν κεραυνός εν αιθρία",Τελικά όσα δεν τα φέρνει ο χρόνος τα φέρνει μια στιγμή που γίνεται αιώνια...
Ως παιδιά μεγαλώσαμε με τις εικόνες των ταινιών σου που με κόπο και μεγάλη αγάπη πρόσφερες στους φτωχούς και καταφρονεμένους αυτού του τόπου. Πάνω στα γυρίσματα και πριν ολοκληρώσεις την τριλογία σου έφυγες ξαφνικά αφήνοντας ολόκληρη την κινηματογραφική οικογένεια στη μέση του πουθενά, σε μια μάχη που δεν πρόλαβες να την δώσεις και να ολοκληρώσεις τα όνειρα σου... Θα σε θυμόμαστε ως μαχητή του καλλιτεχνικού σινεμά που έφυγε πάνω στην ακούραστη μάχη για το τέλειο καρέ κρατώντας ψηλά το περήφανο βλέμμα του Οδυσσέα, αφήνοντας πίσω του ένα απέραντο κινηματογραφικό τοπίο στην ομίχλη και στην καταχνιά του σήμερα. Για ότι μας πρόσφερες μα κυρίως για ότι δεν πρόλαβες, ένα δάκρυ για να κυλήσει στο λιβάδι της αθάνατης κινηματογραφικής σου τέχνης...
Με το βλέμμα του Οδυσσέα στραμμένο στο μέλλον, γιατί το μέλλον ξεκινάει από το παρελθόν...
Από σήμερα είμαστε φτωχότεροι, όχι από χρήματα,(αυτά δεν τα είχαμε εξάλλου ποτέ), αλλά από την απουσία της παρουσίας του βλέμματος του "Οδυσσέα μας".
Θα μας πείτε έφυγε προχτές, ναι αλλά και το "άψυχο" κορμί του μέσα στο μαύρο μονοθέσιο έμοιαζε ζωντανό...
Δεν έφυγε ένας ακόμα άνθρωπος που τον αγαπούσαμε, αλλά ένας δικός μας άνθρωπος που δυστυχώς δεν τον συναντήσαμε ποτέ, που όσο και να διαφωνούσες μαζί του, αν αγαπούσες σαν άνθρωπος και αν έβλεπες σαν κινηματογραφιστής, δεν μπορούσες να μην τον λατρέψεις και εμείς τον αγαπήσαμε από πολύ μικρά παιδιά, τόσο που το λιβάδι(όπως κατάντησαν την χώρα του λαού μας), να ξεσπάει μαζί μας σε λυγμούς...
Δεν σκεφτόμαστε μεταφυσικά, όμως αυτές τις μέρες μέχρι και το ηφαίστειο της Θήρας ταρακουνιέται και ξέρετε το γιατί;
Αυτός ο μικρός και τόσο μεγάλος και όμορφος τόπος που λέγεται Ελλάδα αποθεώθηκε ως εικόνα από τον Τheo μας...
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν τόσο απροσδόκητα..."σαν κεραυνός εν αιθρία", 
3 σχόλια:
Πίκρα! Μέσα στην πίκρα των καιρών...
Ακριβώς όπως το διατυπώσατε!!!
Από σήμερα είμαστε φτωχότεροι, όχι από χρήματα,(αυτά δεν τα είχαμε εξάλλου ποτέ), αλλά από την απουσία της παρουσίας του βλέμματος του "Οδυσσέα μας".
Θα μας πείτε έφυγε προχτές, ναι αλλά και το "άψυχο" κορμί του μέσα στο μαύρο μονοθέσιο έμοιαζε ζωντανό...
Δεν έφυγε ένας ακόμα άνθρωπος που τον αγαπούσαμε, αλλά ένας δικός μας άνθρωπος που δυστυχώς δεν τον συναντήσαμε ποτέ, που όσο και να διαφωνούσες μαζί του, αν αγαπούσες σαν άνθρωπος και αν έβλεπες σαν κινηματογραφιστής, δεν μπορούσες να μην τον λατρέψεις και εμείς τον αγαπήσαμε από πολύ μικρά παιδιά, τόσο που το λιβάδι(όπως κατάντησαν την χώρα του λαού μας), να ξεσπάει μαζί μας σε λυγμούς...
Δεν σκεφτόμαστε μεταφυσικά, όμως αυτές τις μέρες μέχρι και το ηφαίστειο της Θήρας ταρακουνιέται και ξέρετε το γιατί;
Αυτός ο μικρός και τόσο μεγάλος και όμορφος τόπος που λέγεται Ελλάδα αποθεώθηκε ως εικόνα από τον Τheo μας...
Δημοσίευση σχολίου